আবেলিৰ কবিতা
ডাঃ যুতিকা ওজা
আবেলিৰ ভিজা পোহৰত
ব্যস্ত পথৰ একাষে
অহৰহ কোলাহলৰ মাজত
এটি ক্ষণত নামি আহে
জোনাকী এজাক।
কবিৰ হৃদয়ৰ উকমুকনি
উজাৰি আহে কবিতাৰ সুৰেৰে
অদম্য আশাৰে ভৰা গধূলিটো
নিগৰি যায় সুৰৰ মূৰ্চনাৰে
আচল উৰুৱাই
আনন্দৰ পৰিতৃপ্তিৰে
পদপথটি হৈ যায়
সপোনেৰে ভৰা সুৰৰ নদী।