তুমি মাথোঁ মৰিচিকা
মৃদুলা বৰুৱা
হে মৰম
তুমি হীনতাৰ অনুভৱে
মোৰ চৌপাশ আৱৰি ধৰিছে
মনৰ হেঁপাহ
তোমাক এবাৰ চোৱাৰ
তোমাক এবাৰ কাষত পোৱাৰ
তোমাক লৈ কত যে আশা….
জী উঠা তুমি
মাজ ৰাতি
মোৰ কল্পনাৰ সাগৰত
সজীৱ হৈ পৰো মই
সপোনৰ বাকৰিত
নিদ্ৰাহীন দুচকুত
আশাৰ উকমুকণি জাগে
জীয়া সপোনবোৰ খেদি যাওঁ
পুৱতিৰ সূৰুযে ভুমুকি মাৰে
মোৰ সপোনৰ কেনভাচত
আশাৰ তুলিকা বোৱাই
তুমি হৈ পৰা
এক উতপ্ত মৰিচিকা
আৰু মই
মৃত্যুমুখী জীৱন লৈ
পুনৰ নিসংগতাৰ বিলিচৰত
ককবকাই উঠো
মাথোঁ তুমি হীনতাৰ অনুভৱত।