মৌনতা
মৌনতাৰো আছে নিজা অস্তিত্ব
আছে আৱৰণহীন দেহা
কঁপা কঁপা ওঁঠৰ ভাঁজে ভাঁজে
শুই থাকে কিছু তিতা, মিঠা, কেহাৰ
আটক ধুনীয়া তহবিল।
মৌনতাৰো থাকিব পাৰে হৃদয়
থাকিব পাৰে তনু-মন
শুকাই-ক্ষীণাই যাব পাৰে তাৰ ৰং
ঠিক সৰাপাতৰ দৰেই
হয়তো একেখন আলয়তে থাকে সিহঁত দুয়ো
কিজানি ভাষাৰ মাধুৰ্য হেৰোৱাই
নীৰৱতাৰ সাগৰত হাবুডুবু কৰিছে।
মৌনতাৰো থাকিব পাৰে এক অনন্য স্বকীয়তা
জীৱন-যৌৱনৰ কিছু সঞ্চিত সম্পদ
যাৰ ওমত অংকুৰিত হয় বীজ
লালিত-পালিত হয় আপোনা-আপুনি
বহন কৰে এক দীঘলীয়া সময়ৰ ইতিহাস
জড়তা গুচি এদিন শান্ত হ’ব
ভ্ৰান্ত ধাৰণাৰ উপশম ঘটিব।
এই মৌনতাৰো থাকিব পাৰে ভাষা
অগ্নি গৰ্ভত বিপ্লৱ কৰি থকা
কাল-ধুমুহাৰ অমানিশা বুকুত সাঁচি
ভাৱনাৰ মোহনাত পৰি ৰয়
অক্লান্ত সৈনিক ৰূপে।