পত্নীৰ প্ৰতি স্বামীৰ দায়িত্ব-কল্পনা দত্ত

Pc Her Zindagi

পত্নীৰ প্ৰতি স্বামীৰ দায়িত্ব

কল্পনা দত্ত

হোমৰ গুৰিক সাক্ষী কৰি এজনী ছোৱালীক এজন ল’ৰাই চিৰদিনৰ বাবে নিজৰ কৰি লোৱাৰ পাছৰ পৰাই ছোৱালীজনী পত্নীধৰ্ম পালন কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহে । সম্পূৰ্ণ নতুন পৰিৱেশ এটাত মিলি যাবলৈ চেষ্টা কৰে । মাক – দেউতাকৰ মৰমৰ মাজত ডাঙৰ – দীঘল হৈ বুজন বয়সত স্বইচ্ছাৰে আন এখন ঘৰলৈ আহি নিজক সেইখন ঘৰৰ মানুহ, পৰিৱেশৰ লগত মিলিবলৈ হয়তো ভগৱানে নাৰীজাতিক ধৈৰ্য,সহনশীলতা মানসিক শক্তি দিছে । এজন মানুহৰ ভৰসাতে সপোনবোৰ বাস্তৱত ৰূপায়িত কৰাৰ কামনাৰে তেওঁ সম্পূৰ্ণ নতুন পৰিৱেশ এটিলৈ ৰাওনা হয় । পিতৃ-মাতৃ ,ভাতৃ-ভগ্নী , আত্মীয় – স্বজন সকলোকে এৰি আহি ভিতৰি শংকিত হৈ নথকা নহয় , কিয়নো নতুন ঘৰ এখনত ,নতুন ঘৰৰ মানুহৰ লগত মিলিব পাৰিব নে নাই এই সকলো ছোৱালাজনীয়ে এৰা-ধৰা কৰিব লগা হয় ।

এখন ঘৰলৈ আহি ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ স্বামীৰ পৰা মৰম , আদৰ-যত্ন বিচাৰে । তাই বিচাৰে নতুন জীৱনটি যেন সুকলমে , সুস্থিৰভাৱে আগবঢ়াই নিবলৈ স্বামীয়ে সহায় কৰে । সকলো দিশতে যেন স্বামীৰ হাতত হাত থৈ আগবাঢ়িব পাৰে, সৰু সৰু আকাংক্ষাবোৰ,আশাবোৰ,সপোনবোৰ বাস্তৱত ৰূপায়িত কৰিবলৈ স্বামীৰ সহযোগিতা কামনা কৰে ।

তদুপৰি পত্নীগৰাকীৰ সকলো প্ৰয়োজন পূৰণ কৰিব নোৱাৰিলেও সাধ্যানুযায়ী কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে । স্বামীজনে পত্নীৰ সহযোগিতা অবিহনে এখন ঘৰ নিয়াৰিকৈ চলাই নিয়াটো অসম্ভৱ । স্বামীগৰাকীয়ে চেষ্টা কৰিব লাগে, যাতে নৱবিবাহিতাগৰাকীয়ে ঘৰখনৰ লগত মিলি যাব পাৰে । এগৰাকী পত্নী-স্বামীৰ জীৱনসংগী হৈ আহে,গোটেই জীৱন স্বামীৰ কাষে কাষে ছাঁটোৰ দৰে থিয় দি স্বামীৰ জীৱনৰথ আগবঢ়াই নিবলৈ সহায় কৰে । পত্নী এগৰাকীয়ে সময়ত স্বামীক মাতৃসুলভ মৰমেৰে ওপচাই ৰাখে , খোৱা-লোৱাৰ তদাৰক কৰাৰ উপৰি তেওঁৰ শৰীৰৰ যত্নও লয় । তদুপৰি ঘৰখন নিয়াৰিকৈ চলাবলৈ দায়িত্ববোৰ লৈ এগৰাকী পিতৃৰ ভূমিকাও পালন কৰে পত্নীগৰাকীয়ে ।

মাজে মাজে ভগ্নীৰ খং-অভিমান,অভিযোগ কৰি মৰমেৰে দায়িত্বজ্ঞানবোৰ সকীয়াই দিয়ে । ভাতৃৰ দৰে বিপদ – আপদ,সমস্যা আদিৰ সমাধান দিয়াৰ লগতে স্বামীক সাহস দিয়ে পত্নীগৰাকীয়ে । কেতিয়াবা আকৌ জীয়াৰীৰ দৰে খং, অভিমান, বয়-বস্তুৰ দাবী কৰি স্বামীৰ ওচৰত আদৰ-মৰম বিচাৰে ।

সকলো কাম- কাজ সামৰি শেষত স্বামীৰ ওচৰত এগৰাকী প্ৰেয়সীৰ ৰূপত নিজক বিলীন কৰি দিয়ে । পত্নীগৰাকী সদায় স্বামীৰ ভাল বান্ধৱী হৈ থাকিব বিচাৰে, যাতে সকলো কথা মুকলিকৈ ক’ব পাৰে, আলোচনা কৰিব পাৰে, তেনে এটি পৰিৱেশ বিচাৰে । মুঠতে পত্নী এগৰাকীয়ে স্বামীৰ ওচৰত পিতৃ-মাতৃ, ভাতৃ-ভগ্নী , বন্ধু প্ৰেয়সী সকলোৰে ভূমিকা পালন কৰে । ঘৰখনৰ লক্ষ্মীৰ ৰূপত পত্নীগৰাকীক স্থান দিয়া হয় । তেওঁৰ ওপৰত ঘৰ এখনৰ সুখ-দুখৰ চাবিকাঠী থাকে।

নতুনকৈ বিয়া হৈ অহা ছোৱালীজনী সময়ত মাতৃ হ’বলৈ ওলায় । নানা সমস্যাৰ মাজেৰে আগবাঢ়িব লাগে গৰ্ভধাৰণৰ দীঘলীয়া সময়ছোৱা । শাৰীৰিক তথা মানসিক পৰিবৰ্তন ঘটে এই কঠিন সময়ছোৱাত । এই স্পৰ্শকাতৰ সময়ছোৱাত পৰিয়ালটি তথা স্বামীৰ দায়িত্ব বহুখিনি বাঢ়ি যায় । মাতৃ হ’বলৈ ওলোৱা ছোৱালীজনীক সম্পূৰ্ণ সহযোগিতা আগবঢ়াই যাব লাগে । পৰিয়ালটিৰ প্ৰতিটো সদস্য আৰু স্বামীয়ে । সাহস – নিৰাপত্তা দিব লাগে এই সময়ছোৱাত । স্বামীৰ সহযোগিতা অবিহনে পত্নীগৰাকীৰ এই সময়ছোৱা কঠিন হৈ পৰে । এই সময়ত অধিক যত্নৱান হৈ স্বামীয়ে সময়তে চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ নিয়ে । খোৱা – লোৱাৰ যত্ন লোৱা , মানসিকভাৱে সাহস দিয়া আদি মুকলিকৈ কৰাটো উচিত । মানসিক ভাৱে যাতে সুস্থ হৈ থাকে তাৰাবাবে মাজে মাজে ফুৰাবলৈ নিয়াৰ ওপৰি ভাল ভাল কিতাপ পঢ়িবলৈ আনি দিব লাগে । হাঁহি- ফূৰ্তিৰ মাজেৰে পৰিৱেশটো সহজ কৰি এই সময়ছোৱা পাৰ কৰিলে যথাসময়ত এটি সুস্থ সন্তান জন্ম দি ঘৰখনত আনন্দৰ পৰিৱেশ এটি আনিব পাৰিব । তদুপৰি পিতৃৰ ঘৰখনৰ প্ৰতিও স্বামী এগৰাকীয়ে গুৰুত্ব দিলে পত্নীগৰাকীৰ মন ভালে থাকে । স্বামীৰ শহুৰ ঘৰখনৰ প্ৰতিও দায়িত্ববোধ দেখিলে পত্নীগৰাকী উৎসাহিত হৈ থাকিব । ইয়াৰ বাবে লাগিব পতি-পত্নীৰ মিলাপ্ৰীতি, সহযোগিতা, বুজাপৰা, ইজনৰ – সিজনৰ প্ৰতি দায়িত্ববোধ । এখন ঘৰ সুস্থ হৈ থাকা মাত্ৰেই এটি চুবুৰি, এখন নগৰ, এখন দেশ, এখন সমাজ সুস্থ হৈ থাকিব ।