দশভূজা-নিতিষ্মান দাস

দশভূজা

পৰম দেৱী তুৱা আমাৰ,

তোই বাবে ললিত ইহ সংসাৰ৷

জল বাৰিধি পৱন তৰু,

সৱৰ পহু তুৱা আধাৰু৷

পেখি মই তোই ললিত বদন,

হৰমি হৈলন্ত মেৰি মন৷

কতিভাগা পাই যেন তব দৰশন,

সৱাৰো শক্তি তুৱা সৱাৰো ধন৷

দুৰ্গতি অপশক্তি তুৱা বাধক,

ভয়ো চিত্তৰ তুৱা ঘাতুক৷

শ্ৰী ৰামচন্দ্ৰই তব কৰহ পূজা,

পৰম দেৱী তুৱা দশভূজা৷

আছন্ত তুৱাৰ নৱ অংশধৰ,

দুৰ্গতি বাধক তুৱা জগতৰ৷

মহিষাসুৰ বৰ পাই হৈল অধৰ্মী,

দেৱতাৰ সংকট তথা বৈৰী৷

অৱনিশি উৎপাত মহিষাসুৰৰ,

ভয়ো চিত্ত দেৱতাৰ সৱৰ৷

দুৰ্গা আৱত ইহ সংকট কালত,

ত্ৰিশূল শৰ ধনু তব কৰত৷

মহীষে বোলন্ত তুৱাক সুন্দৰী,

হৈলন্ত প্ৰমন্যু এহি বাক্য শুনি৷

কৰহ যুদ্ধ তুৱা ধৰমৰ পক্ষে,

বিদাৰিলা মহীষক ত্ৰিশূল হন্তে৷

হে মাতৃ মঞি নিতিশ অজ্ঞান বালক,

তব চৰণত মঞি অধম সেৱক৷

হে মা দুৰ্গা অহৰহ কৰহ ৰক্ষণ,

কৰহ মংগল জগত আৰু সৱৰ মন৷

 

নিতিষ্মান দাস, অষ্টম শ্ৰেণী

বিঃ দ্ৰঃ মা দুৰ্গাৰ প্ৰতি ভক্তি জনাই কবিতাটি লিখা হৈছে৷ কবিতাটিত ব্ৰজাৱলী ভাষাৰ শব্দৰ প্ৰয়োগ কৰাৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে৷ ভুল-ক্ৰুটিবোৰ আঙুলিয়াই দি মোক সঠিক পথৰ সন্ধান দিয়ে যেন৷ পাঠক সকলে আদৰি ললে, মোৰ চেষ্টা সাৰ্থক হ’ব৷