স্বাধীনতাৰ সপোন
মানসী মিশ্ৰ
যোৱা ৰাতি মাজনিশাৰ সপোন এয়া
সপোনটোৱে অগাদেৱা কৰিছিল
সপোনটোৱে বগুৱা বাই ফুৰিছিল
দেৱালখনৰ তলৰ পৰা ওপৰলৈ
সপোনটোৱে চিঞৰি চিঞৰি কৈছিল
লুইচৰ পাৰত, সোৱণশিৰিৰ পাৰত
আমাক পখিলা খেদিবলৈ দিয়ানা
দিবানে আমাক খিলখিল হাঁহিবোৰ ঘূৰাই
এৰা, তোমালোকৰ নামেই নেকি স্বাধীনতা
যিয়ে আমাক সুমুৱাই দিলে সেই এন্ধাৰ গাঁতত
য’ত কেৱল মাথো ধোঁৱা, য’ত কেৱল মাথো এন্ধাৰ
আস স্বাধীনতা। তোমাৰ নামেই একবিংশ শতিকাতো
লোৰ শিকলি নেকি, যিয়ে বান্ধি পেলায়
তোমাৰ মনৰ দুৱাৰ খিৰিকি
এৰা, তোমাৰ নামেই স্বাধীনতা নেকি
য’ত তোমাৰ নিৰ্দেশত
ক্ষুধাতুৰৰ মুখৰ ৰুটীবোৰ কাঢ়ি নিয়ে
কোনোবা প্ৰবল প্ৰতাপীজনে
নাই, নাই, নাই তোমাক ওভোতাই দিয়ানা
আমাৰ মৃত্যু জীণাৰ গান
ওভোতাই দিয়া আমাক জন্মভূমিৰ তান।