মাজনিশাৰ চকুলো
নিঃসঙ্গতাৰ নিস্তব্দ নিশাবোৰ
চকুপানীৰে পাৰ হয়,
এচটা শিলে বুকুত খুন্দিয়াই
দুধাৰি চকুলো
দুগালেৰে বৈ যাই।
সময়ৰ বালিচৰত
সপোন বোৰ পোত খায়,
নিগৰি পৰা জোনাকৰ শুভ্ৰতা
এটুকুৰা ডাৱৰত
এন্ধাৰ হৈ যায়।।
শুকান কলিজাৰ স্মৃতি বোৰে
আজি বৰকৈ আমনি কৰিছে,
হৃদয়ৰ বিষাদ ভাষাবোৰ
জঠৰ হৈ পৰিছে,
ভাবনাবোৰো আজি
বিলুপ্তি ঘটিছে,
তুমি বিহীন জীৱনত
বৰ্ষা ঋতুয়ে বৰকৈ
আমনি কৰিছে ।।
এহিয়া আহমেদ
বৰথল কছাৰী গাওঁ, মৈৰাবাৰী, মৰিগাঁও