প্ৰতিটো দিনেই এক কাহিনী
চিমী বৰুৱা , মৰিগাঁও চৰাইবাঁহী
সেইদিনাই নন্দিনীৰ কাহিনীটো নতুন দিশ ল’বলৈ ধৰিলে। তাই বিটুলৈ পথ দেখুওঁতে অনুভৱ কৰিলে—প্ৰতিটো দিনেই নতুন মানুহ, নতুন অনুভৱ আৰু নতুন সপোনেৰে গঠিত এটা কাহিনী। বিটুৰ চকুত ভৰসাৰ উজ্জ্বলতা দেখাৰ পিছত নন্দিনীৰ মন আনন্দৰে ভৰি পৰিল ।
পাছত সেই সৰু ছোৱালী — নাম বিটু — কিছুদিন ধৰি দেখা পালে। দুয়ো কথা পাতিবলৈ ধৰিলে, হাঁহিৰে ভাগ-বতৰা কৰিলে। বিটুৱে নন্দিনীক “বা” বুলি মাতিবলৈ ধৰিলে। নন্দিনীৰ মনত সুখৰ এটা অনুভৱ উঠিল — আন এজন লোকক সহায় কৰাৰ আনন্দ। তাই অনুভৱ কৰিলে, প্ৰতিটো দিন নতুন মানুহ, নতুন ঘটনা আৰু নতুন হাঁহিৰে ভৰা কাহিনী লৈ আহে।
এনে সৰু সৰু দিনবোৰে মিলি নন্দিনীৰ জীৱন পৰিপূৰ্ণ কৰিলে। ডায়েৰীৰ নতুন পৃষ্ঠাবোৰ ভৰ্তি হ’ল — নতুন কথা, নতুন গল্প, নতুন আশা। নন্দিনীৰ বাবে প্ৰতিটো পুৱা মানে এটা নতুন আৰম্ভণি — হাঁহি আৰু ভালপোৱাৰ সৈতে এটা নতুন কাহিনী আৰম্ভ হয় ।