জোনাকী নিশা-নিতিষ্মান দাস

জোনাকী নিশা

নিশাৰ আকাশত উজ্জ্বলিল জোনটি

ভৰিল চাৰিওদিশে জোনাকী পোহৰ;

লাগে যেন জোনটি, নিশাৰ চাকি এটি

কেতিয়াবা যে আকাশত ভৰে ডাৱৰ।

লুকা-ভাকু যেন খেলিছে আমাৰ সৈতে,

দেখুৱাই যে আমাক সৰগী সপোন;

চাকি দৰে পোহৰে, জিলিকে আকাশতে,

জোনটি যেন আমাৰ হিয়াৰ আপোন।

কেতিয়াবা অৰ্ধগোল আৰু ঘূৰণীয়া,

কেতিয়াবা আকাশে যোৱা তুমি হেৰাই;

তোমাৰ মৰম যেন যাউতিযুগীয়া,

তোমাৰ দৰে জীৱনৰ লগৰী নাই।

দুখ বেদনাৰে যেতিয়া উঠে কান্দোন,

তুমিয়েই দেখুওৱা ৰঙীন সপোন।

নিতিষ্মান দাস

অষ্টম শ্ৰেণী