ঊনবিংশ শতিকাৰ প্ৰেম
চিমী বৰুৱা
ঊনবিংশ শতিকাৰ প্ৰেম আছিল সুৰ,
চিঠিৰ পাতত লিখা মৰমৰ নুৰ।
মোবাইল নাছিল, নাছিল কল,
তথাপি হৃদয় আছিল একলগে টলমল।
চকুৰে চকুতে ক’ত কথা,
লাজে ঢাকিছিল মৰমৰ ব্যথা।
বগা মেখেলা চাদৰখনত,
লুকাইছিল সপোন, মৰমৰ গগনত।
নদীৰ পাৰত, চন্দ্ৰালোকত,
তেওঁলোকে মিলিছিল নীৰৱ শোকত।
ফুলৰ সুবাসে ল’লে সাক্ষী,
প্ৰেম আছিল শুদ্ধ, নহয় আভাসী।
সামান্য দেখা, গভীৰ অনুভৱ,
মন দুটা গাঁথি দিলে এক সুবাসৰ সৱ।
ঊনবিংশ শতিকাৰ প্ৰেম—পবিত্ৰ ধ্বনি,
য’ত আত্মাই পালে আত্মাৰ চিনি।