আন্তৰ্জাতিক নদী দিৱস
নাছিৰ আহমেদ, শিমলাবাৰী, গোৱালপাৰা
নদী হৈছে পৃথিৱীৰ আদিমতম সন্তান। এই নদীৰ পাৰতেই পৃথিৱীৰ প্ৰাচীন মানৱ সভ্যতা গঢ়ি উঠিছিল। ইউফ্ৰুটিচ, টাইগ্ৰীছ নদীৰ পাৰত বেবিলনীয় সভ্যতা সিন্ধু নদীৰ পাৰত সিন্ধু সভ্যতা, নীল নদীৰ পাৰত মিছৰীয় সভ্যতা,হোৱাংহো আৰু ইয়াং চিকিয়াং নদীৰ পাৰত চীন সভ্যতা ইত্যাদি গঢ়ি উঠিছিল। নদীৰ পাৰত প্ৰাচীন সভ্যতাৰ স্বাক্ষৰ-স্বৰূপ , প্ৰধান প্ৰধান ধৰ্মৰ মঠ-মন্দিৰ , গীৰ্জা, মছজিদ, প্ৰাৰ্থনা গৃহ, উপাসনালয়, নানা কীৰ্তিস্তম্ভ,সপ্তাশ্বৰ্য ভাস্কৰ্য,ডাঙৰ ডাঙৰ নগৰ, মহানগৰ গঢ়ি উঠিছে। অতি প্ৰাচীন কালৰে পৰাই এতিয়ালৈকে নদীক যাতায়তৰ আটাইতকৈ সুচল পথ বুলি কোৱা হয়। এই নদীৰ মাজেৰে নাও, জাহাজ আদি বাহনৰে পৃথিৱীৰ বিভিন্ন দেশলৈ ভ্ৰমণ কৰাৰ উপৰিও বিভিন্ন বেহা-বেপাৰৰ ব্যৱস্থাও চলি আছে। বাৰিষাকালি নদ-নদীৰ দুয়ো কুল উপচি ইয়াৰ পলশ মাটি হাজাৰ হাজাৰ কিলোমিটাৰ পৰ্যন্ত বিস্তৃত হৈ শস্যৰ পথাৰসমূহ সাৰুৱা কৰাৰ ফলত পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে শস্য উৎপাদন হৈ মানুহৰ খাদ্য যোগান ধৰে। খৰালি কালত নদীৰ পৰা পানী সংগ্ৰহ কৰি খেতিপথাৰত জলসিঞ্চন কৰি খাৰিফ শস্য উৎপাদনৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। খৰস্ৰোতা নদীৰ পৰা জলবিদ্যুৎ উৎপাদন কৰি গাঁৱে-ভুঞে,চহৰে-নগৰে বিদ্যুৎ যোগান দিয়াৰ ফলত আধুনিক যান্ত্ৰিক সভ্যতাৰ সৃষ্টি হৈছে বুলি কব পাৰি।মুঠতে, এগৰাকী নাৰীয়ে এটি সন্তান জন্ম দি লালন-পালন কৰি সমাজত সন্তানটিক প্ৰতিষ্ঠিত কৰালৈকে যি অপৰিসীম ধৈৰ্য,কঠোৰ কষ্ট, আৰু ত্যাগ স্বীকাৰ কৰিব লগা হয়, নদীয়ো একেধৰণৰ মানৱ-সভ্যতাক সৃষ্টি, লালন-পালন আৰু বিকশিত কৰিবলৈ অসীম কষ্ট আৰু ত্যাগ স্বীকাৰ কৰিব লগা হয়। সেই কাৰণে নদীক মাতৃ বুলি ঋষি-মুনি সকলোৱে উল্লেখ কৰিছে ( ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী কেৱল ব্যাতিক্ৰম, ইয়াক ব্ৰহ্মৰ পুত্ৰ বুলি উল্লেখ আছে) কিন্তু, নাৰীৰ দৰে নদীয়ো অসৎ চৰিত্ৰৰ মানুহৰ হাতত বলাৎকাৰৰ সন্মুখীন হৈ আছে। নদীৰ দুয়োপাৰে কৃত্ৰিম ভাবে মথাউৰিসমূহ নিৰ্মাণ কৰাৰ বাবে নদীৰ সোঁত ৰুদ্ধ হৈ নদীয়ে ক্ৰুদ্ধ হৈ একাবেঁকা বাটেৰে দ্ৰুত গতিত আগবাঢ়ি নদ-নদীৰ দুয়োকুল খহাই প্ৰলয়ংকৰী বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে আৰু ধ্বংসাত্মক-কাৰ্য অবিৰতভাৱে চলাই থাকে। কেতিয়াবা কেতিয়াবা আকৌ নদ-নদীৰ মাজত ভেটা দি বান্ধ দিয়াৰ ফলত নদীৰ তলি ওপৰলৈ উঠি আহিও গৰা-খহনীয়া আৰু বানপানীৰ সমস্যা কৰে। কেৱল সেয়ে নহয়, জাবৰ-জোঁথোৰ,মল-মূত্ৰ, বৃহৎ বৃহৎ অট্টালিকা,কল-কাৰখানা,ৰেষ্টুৰে