আঘোণৰ পথাৰত বহিছে কিহৰ মেলা ? – নাছিৰ আহমেদ

 কুঁৱলী-সনা ৰাতিপুৱাৰ ৰ’দ কাচলিত বহি

কেঁচা হালধীৰ সোণামুৱা সুৰুযে শুধিলে-

” আঘোণৰ পথাৰত বহিছে কিহৰ মেলা ?”

টুনি চৰাইজনী পোৱালীদুটিক  সাৱটি উৰা মাৰি

বতাহক কাণে কাণে কয়,” আঘোণৰ পথাৰত বহিছে
ডেকা গাভৰুৰ যৌৱনৰ উতলা মেলা। “

আজি দাৱনীৰ মুখত এমোকোৰা মিঠা মিঠা হাঁহি ,

হাতৰ মুঠিত আৰম্ভ হৈছে
চিকমিক চিকমিক ধৰাল কাচিৰ নাচোন  ,

নয়নযুৰিত নামিছে কামনাৰ জোনাকী ধল ,

বুকুত চপচপ কৰে  এপিয়লা দ্ৰাক্ষাৰ ৰস  ;

দুষ্ট বতাহে দাৱনীৰ বুকুৰ আঁচল খহায় !

আঘোণৰ পথাৰত বহিছে যৌৱনৰ উতলা মেলা ।

সন্তানৰ ভৰত দো খাই ভৰি ভূমিত পৰিছে

আঘোণৰ পথাৰত গৰ্ভৱতী সোণোৱালী ধাননি ডৰা

পাহোৱাল ডেকাৰ সুঠাম দেহাত উথলি উঠিছে

শৃঙ্গাৰ ৰসৰ নৃত্য-গীতৰ চঞ্চল চঞ্চল উন্মাদনা !

এতিয়া চাৰিওফালে বিয়পিছে ভোমোৰাৰ গুণগুণ ,

বন -ফৰিঙৰ বিচিত্ৰ গতি, সোণালী পখিলাৰ সৌন্দৰ্য্য,
ধাননিৰ পাতত নিয়ৰৰ উজ্জ্বল মুকুতা !

আঘোণৰ পথাৰত বহিছে যৌৱনৰ উতলা মেলা।

দাৱনীৰ তামোলৰ পিকসনা ৰাঙলী ওঁঠত

মোক খা মোক খা আঘোণৰ সুগন্ধি- ভৰা আভা!

ডেকাৰ কান্ধত ওলমি থকা মেটমৰা ধানৰ বোজাত

বিয়পি পৰিল মন-প্ৰাণ উৰ্বৰ কৰা সৃষ্টিৰ প্ৰেৰণা !

আঘোণৰ পথাৰত বহিছে কিহৰ মেলা, সুৰুযে শুধিলে ।

 টুনি চৰাইজনী পোৱালীদুটিক সাৱটি ধৰি লাজতে
উৰি উৰি গৈ বতাহক কাণে কাণে কয়

” আঘোণৰ পথাৰত বহিছে ডেকা গাভৰুৰ যৌৱনৰ উতলা মেলা!”