অন্তিম
আয়নাল হক,ধুবুৰী
উস্,ভাবিলেই ভয় লাগে
সেই অন্তিম যাত্ৰাৰ ছবি–!
এদিন যে যাবই লাগিব
পাৰ্থিৱ মায়া-মোহ সকলো ত্যাগী।
তথাপি এই অপ্ৰিয় সত্যক
কিমানে ল’ব পাৰে সহজে মানি ?
বগা বস্ত্ৰেৰে আবৃত দেহত পৰিব
শুভাকাঙ্খীজনৰ হাতৰ ফুলৰ পাপৰি।
ধূপ-চাকি জ্বলাই দিব অন্তিম বিদায়
পুত্ৰ-ভাৰ্যাই কান্দিব হিয়া ঢাকুৰী।
কবৰস্থ/সমাধিস্থ কৰিব নিথৰ দেহ
কোনোবাই জানো শুনিব আত্মাৰ বিননি ?
জীৱনকালৰ দম্ভ অহংকাৰ
আহিব জানো ওলাই কবৰ/সমাধি ভেদি ?
কাৰোবাৰ হৃদয়ৰ আকুল আহ্বানতো জানো
আহিব পাৰিম পুনৰ ঘূৰি ?
সকলো–সকলো মিছা !
সময়ৰ সিদ্ধান্ত ল’বই লাগিব মানি।
সেইবাবেই ভয় লাগে
ভাবিলেই অন্তিম যাত্ৰাৰ ছবি…।