অতীতৰ প্ৰণয়ী
প্ৰিন্স পাঠক
এটি হাঁহিত পিছলি যাই
মোৰ এই ডেকা মন
সেয়ে প্ৰতিটো পুৱাই
কেৱল কৰিছিলোঁ তেওঁকেই আশা
যদিও দিঠকত বহু নিলগত
এতিয়াও সপোনত আহি মন ৰঙাই ।
তেওঁৰ অনুপস্থিতিত মনত
নৈৰাশ্যৰ অবিৰত স্থান
এটি সময়ত প্ৰত্যাশাৰ
জাল বন্ধা মকৰা মই
এতিয়া নিসংগ ক্ষুব্ধ পিপৰা
আবেগৰ নাই কোনো স্থান ।
তেওঁ এডাল বিশাল গছ
ডাল ভৰি প্ৰণয়ৰ পাত
মই এটি ক্লান্ত বিহগ
জিৰালো পাতৰ ছাঁত
সেই পাত আজি মৰহিলে
মনত বিষাদৰ গভীৰ দাগ ।
দুপৰৰ পছোৱা জাকত
ফৰকাল খেতি পথাৰত
তেওঁৰ কোমল আঙুলিৰ
মৰম ভৰা পৰশত
বাঢ়ি অহা মোৰ হৃদয়ৰ স্পন্দন
তেওঁৰ জানো আছে মনত?
পাহৰা নাই তেওঁৰ মুখনি
পাহৰা নাই তেঁওৰ কথাবোৰ
অনেক মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰ
যিয়ে আনিছিল মনত প্ৰীতিৰ জোৱাৰ,
তেওঁৰ অভিনয়ক প্ৰণয় ভাবিলো
এতিয়া মইও কৰোঁ অভিনয়
মুখত মিছা হাঁহি ৰাখি
আনৰ আগত সুখী হোৱাৰ।