সত্য প্ৰেম – এছ ইছলাম

ওঠৰ বছৰীয়া গাভৰু ৰমলা। বিধিৰ বিপাকে তাইৰ চল্লিশ বছৰীয়া ৰতনৰ লগত বিয়া হ’ল।তাইৰ মনোবল বৰ দূৰ্বল। পঁচিছ বছৰীয়া যুবকক তাই বৰ ভাল পায়। ভাল পোৱাৰ কথাও। সংসাৰৰ সকলো কাম-কাজ কৰে;কিন্তু এতিয়ালৈকে ফুলশয্যা কৰা নাই। ৰতনে বৰ মৰম চেনেহ কৰে তাইক। সকলো বুজি পায় ৰতনে ;কিন্তু একো নকয়। এদিন নিশ্চয় বুজি পাব, তেওকো ভাল পাব। নিশ্চয় ভাল হ’ব তাই। এদিন ৰাতি ৰতনে টোপনিৰ ভাও ধৰিছে।ৰমলাই যুৱকজনক ফোন কৰি ক’লে,- “ক’ত আছা তুমি ? মই ৰেডি হৈছোঁ, তুমি আহি মোক লৈ যোৱা। যুৱকজনে ক’লে,-“সুদা হাতে নাহিবি,টকা-পইচাও লগত লৈ আহিবি, নহ’লে নাহিবি?”  ” নাই নাই, মানুহজনক এৰি থৈ যাম আৰু তাৰ পৰা টকা-পইচাও লৈ যাম, এইটো সম্ভৱ নহয়।” ৰমলাই যুৱকজনৰ অন্তৰৰ কথা বুজি পালে। তাই টালি-টোপোলা থৈ ৰতনৰ ওচৰত মনে মনে শুই থাকিল।